Dhe për t’i dhënë telenovelës një “happy end”, nga Bashkia e Tiranës doli sot Anuela Ristani që konfirmoi edhe një herë se Erion Veliaj kishte pasur “informacion të cunguar”. Një fjali që në zhargonin e Partisë përkthehet: “ai nuk dinte çfarë bëhej, sepse ia kishim marrë gjithçka”.

Pra, njeriu që prej vitesh ishte konsideruar nga partia si “kryetari i suksesshëm i Tiranës”, që kishte punuar për ta transformua kryeqytetin, u kthye papritmas në një të burgosur të abuzuar, të pambrojtur, pa akses dhe pa guxim për t’i dalë zot pozicionit të tij si kryetar bashkie. Që pasi e mbyllën në burg, ia morën firmën, ia mohuan vendimet dhe tani ia zëvendësuan edhe bashkëpuntorët e afërt. Në një sistem normal ky quhet puç institucional. Në Shqipërinë e 2025-ës kjo quhet “vijimësi e punës”.

Sepse në një regjim, besnikët nuk shpërblehen – ata përdoren, pastaj zhduken, ose në rastin më të mirë, zëvendësohen nga dikush që i lexon më bukur deklaratat që shkruan Edi Rama.