Bashkë me shpërndarjen e parlamentit dhe organizimin e një referendumi, emërimi i një kryeministri të ri është një nga mjetet në dispozicion të presidentit të republikës franceze për të rinisur aksionin e tij, atë të ngritjes në sondazhe dhe për të urtësuar opinionin publik.
Midis mundësive të ndryshme, ndryshimi i kryeministrit ishte zgjidhja më e menjëhershme dhe më pak e rrezikshmja.
Kjo zgjedhje përshkruan situatën në të cilën ndodhet Macron sot. Presidenti është i detyruar të qeverisë pa një shumicë në parlament dhe mbijeton falë nenit kushtetues që i lejon ekzekutivit të miratojë ligjet edhe pa votën e parlamentit. Për më tepër, projektligjet që arrijnë të kalojnë në trekëmbëshin e parlamentit janë të dobësuar dhe të mangët në ambicie, pra shpesh janë për t’u rishkruar. Kështu, zgjedhjet evropiane në qershor dukej se vinin në kohën më të keqe për Macron. Vota evropiane dhe pasojat e saj në nivel kombëtar rrezikonin humbjen e koalicionit të tij dhe të prishnin fazën e fundit të mandatit të tij.
Duke përshpejtuar ndryshimin e gardës në krye të qeverisë, Emmanuel Macron do të tentojë të përmbysë parashikimet në zgjedhjet europiane, duke përfituar nga risia e garantuar nga kryeministri, duke vlerësuar njëkohësisht potencialin e tij si pasardhës i mundshëm.
Lexo më shumë
Gabriel Attal, në fakt, është figura e vetme e kampit të tij që ka sukses të madh në sondazhe. Kjo e bën një kafshë të rrallë dhe e bën atë shpëtimtarin e mundshëm të mbretërimit makronian.
________________________________
Serge July, Libération, Francë
Përgatiti për gazetatjeter.net: Dardan MITROVICA
