Në modernitet, përgjatë shekullit të 19-të dhe 20-të, rivaliteti anglo-gjerman para Luftës së Parë Botërore ilustron Kurthin e Tukididit. Britania, fuqia detare më e madhe në botë, u shqetësua nga rritja industriale dhe ambiciet detare të Gjermanisë nën kajzerin Vilhelm II. Gara e armatimit dhe konkurrenca koloniale ushqyen mosbesim, duke kulmuar me Luftën e Madhe. Përpjekja e Gjermanisë për hegjemoni u përplas me vendosmërinë e Britanisë për të ruajtur statusin, duke çuar Evropën në luftë. Frika nga rënia si fuqi, përtej ambicies për të ruajtur statusin, nxitën përshkallëzimin e luftës, është një tipar i rëndësishëm dallues në konfliktet ku përballen Fuqitë e Mëdha, thotë Mershaimeri.

Lufta e Ftohtë mes SHBA-së dhe Bashkimit Sovjetik ofron një pamje më të qartë për shumë njerëz që janë gjallë dhe e kujtojnë atë kohë.

Pas Luftës së Dytë Botërore, SHBA-ja vjen si hegjemon që mbron demokracinë në botë, ndërsa Bashkimi Sovjetik mbronte komunizmin. Rivaliteti mes tyre solli luftë në Kore, Vietnam dhe Afganistan. Megjithatë, duhet theksuar se palët nuk u përballën asnjëherë kokë më kokë, ndryshe nga shembujt që sollëm më sipër. Sipas shumë strategëve, arsyja është arma e frikshme atomike. Palët e dinin mirë se shkatërrimi ishte i sigurtë për të dy bashkë.