Natyrisht e para do fliste zonja Spiropali. Ende pa u tharë boja në marrëveshjen e opozitës, zonja e cila në këtë ditë qameti ka zbuluar pasionin për kërcimin latin nuk do ngurronte që të përdorte gjuhën e kryeministrit për sulmin ndaj partive opozitare. Natyrisht, ajo është thjesht folësja që fjalimin e merr të shkruar nga zyra e Ramës. Deklarata e saj u mbështet dhe nga “spin-doktorët” e taborit mediatik, që të përbashkët me rilindjen kanë përfitimin nga fondet publike.
Ky është i njëjti kor, me të njëjtat cicërima që tetë vjet më parë kur LSI aso kohe nënshkroi dhe marrëveshjen me Rilindjen, nga e cila ata përfituan jo vetëm thurnin hosana për lavdinë e atij momenti, por festuan me shampanjë në prezencë të Aleksandër Vuçiç.
Natyrisht ankthi i humbjes bën të vetën dhe këtu mund t’i kuptojmë, por ky është halli i tyre. Moralisht, ata kanë thyer çdo limit, të besimit politik dhe njerëzor. Janë provuar e stërprovuar qoftë në koalicion e qoftë të vetëm, dhe rezultati ka qenë i njëjtë.
Sado të rrahin gjoksin si më të mirët, në fund të ditës ngelen thjesht dështakë, që i kanë bërë dhe vazhdojnë t’i bëjnë gjëmën vendit. Një armatë e lodhur mashtruesish e servilësh, që ka thyer çdo shpresë, ka përzënë me përdhunë çdo vlerë e resurs njerëzor e intelektual të investuar në këto vite.
Në këto kushte rotacioni është më shumë se domosdoshmëri, është jetik.
Këtë herë LSI po bën marrëveshje me kryetarin e PD, i cili ka ditur t’i rezistojë joshjes së manipulimit të votave nga bandat apo tavolinave të krimit të organizuar, tek e cila Rilindja ka ngritur bazat e pushtetit të saj. Dhe kjo është një garanci jo e vogël.
Rilindja në asnjë projeksion dhe në atë më të guximshmin nuk arrin të dalë fituese. Duke u marrë me natyrën e Bashës dhe lëvizjet e tij politike, i bën dhe më shumë mjeranë. Në një kohë që njerëzit duan zgjidhje për pandeminë, varfërinë dhe rindërtimin në faqen zyrtare të kryeministrit vazhdojmë të shohim projekte në 3D, të cilat, siç na e ka treguar përvoja e këtyre 8 viteve janë thjeshtë pallavra.
Teksa ata merren me programin e opozitës dhe lëvizjet e saj politike, spitalet janë mbushur rrafsh dhe vdekjet që sa vijnë e shtohen kanë futur makthin e zi te çdo banor i këtij vendi.
Por Rama gjen kohën të shkojë në Bruksel, se helbete mos marrë ndonjë kredit në imazhin e tij të rrënuar. “Kohë të mjera, njerëz të mjerë” do thoshte Ciceroni. Dhe ai atëherë i revoltuar nga korrupsioni dhe pabesia e pushtetit romak.
Lulzim Basha nuk po sjell në qeveri e Kuvend persona të inkriminuar siç bëri Rama para tetë vitesh. Ai rrugën drejt pushtetit po e ngre me sjelljen e një njeriu normal, pa batuta, pa konflikte.
Koalicioni me Lëvizjen Socialiste për Integrim, vjen pas një rrugëtimi katërvjeçar të kësaj të fundit në përballje me regjimin e Ramës. Edhe kjo forcë politike ashtu si PD dhe aleatët e saj ka dorëzuar çdo pushtet. Deklaratat mes forcave politike kanë qenë publike, kufijtë të qartë.
Sjellja me dy standarde e Rilindjes në raport me ish-aleatin e saj, përngjan më shumë si klithmë dëshpërimi në vigjilje të përballjes së 25 prillit.
Është e habitshme, por dhe tragjike se si edhe pas tetë vjetësh pushtet, vazhdohet me të njëjtat broçkulla propagandistike dhe mediatike, ndërkohë njerëzit kërkojnë zgjidhje të problemeve. Por fjala “zgjidhje” nuk ekziston më në epokën e spiropalizmit, të verbuar nga etja për pushtet.
