Klinikisht e vdekur për 8 minuta, një grua rrëfen çfarë pa në jetën e përtejme: një përvojë tronditëse që i ndryshoi jetën përgjithmonë
Për tetë minuta të tëra, zemra e një gruaje pushoi së rrahuri dhe ajo pa se çfarë ka në jetën e përtejme. Ajo që po ju tregojmë sot është historia e vërtetë e një gruaje amerikane, e goditur nga një patologji e rrallë neurologjikë, që e gjeti veten në një vend që sfidon çdo logjikë dhe kuptim. Rrëfimi i saj, intensiv dhe vizionar, ka ndryshuar rrënjësisht perceptimin që kishte për jetën… dhe vdekjen. Nuk na mbetet veçse ta zbulojmë së bashku.
Udhëtimi përtej trupit dhe përtej kohës i gruas “së vdekur për 8 minuta”
Le t’i marrim gjërat me rradhë dhe t’ia nisim nga fillimi. Kjo që po ju tregojmë është historia e Brianna Lafferty, 33 vjeç, që ka bashkëjetuar për vite të tëra me një mioklonus distonik, një çrregullim i rrallë që shkakton spazma muskulore dhe dhimbje dobësuese. Pas ditësh pagjumësie ekstreme, trupi i saj u dorëzua. Madje, në spital, rrahjet e zemrës së saj në fakt pushuan së rrahuri dhe, për tetë minuta, ishte klinikisht e vdekur.
Por pikërisht këtu fillon pjesa interesante. Brianna ka treguar se pati perceptuar shpirtin e saj duke u shkëputur nga trupi, duke u ngjitur lart e lart, derisa hyri në një dimension të pafundtë, të zhytur në errësirë. Një errësirë që nuk ishte kërcënuese, por mbështjellëse. Madje, ishte “si të ktheheshe në shtëpi”.
Çfarë ndjeu Brianna gjatë 8 minutave në të cilat ishte “klinikisht e vdekur”
Lexo më shumë
Në këtë hapësirë pa kohë dhe kufij, gruaja dëgjoi një zë që e pyeste nëse ishte gati të “vazhdonte përtej”. Ajo iu përgjigj po dhe aty kuptoi një të vërtetë që tani ndjen nevojën ta ndajë me të gjithë: vdekja, për të, është një iluzion.
Shpirti mbijeton dhe ajo që ne e quajmë fund është thjesht një transformim. Në atë realitet pezull, mendimet e saj materializoheshin menjëherë, sikur vetëdija të kishte fuqinë për të krijuar. Gjithashtu, thotë ajo, në ato tetë minuta u takua me entitete jo-njerëzore, por familjare, duke perceptuar se çdo eksperiencë e përjetuar, madje edhe dhimbja, kishte një domethënie preçize.
Rilindja dhe mesazhi i shpresës së Briannës
Kur Brianna “u kthye” në tokë, perceptimi i saj ishte sikur kishte qenë larg për muaj të tërë. Pas katër ditësh në spital, iu desh të mësonte sërisht të ecte dhe të fliste, duke u përballur edhe me dëmtime të përhershme të gjëndrës hipofizore. Frika e një tjetër arresti kardiak mbeti, por bashkë me të erdhi edhe një vizion i ri për jetën.
Sot thotë se i përballon vështirësitë me mirënjohje, e bindur se çdo ngjarje – edhe më e ashpra – në të vërtetë ka një kuptim, një domethënie të fshehtë. Ka mësuar ta transformojë negativitetin në forcë, duke e pranuar atë që ndodh pa zemërim. Për të, sëmundja nuk është më vetëm një barrë, por një udhëzues shpirtëror që e ka çuar drejt një kuptimi më të thellë të ekzistencës.
Mesazhi i saj është i thjeshtë por i fuqishëm: mos e ki frikë vdekjen, sepse nuk është fundi. Është një kalim, një prag drejt një forme tjetër të jetës. Qoftë e interpretuar si një eksperiencë e vërtetë shpirtërore, apo si një fenomen i lidhur me mijëra lojërat e mendjes, rrëfimi i Briannës mbetet një dëshmi në gjendje të prekë korfat universale që shkojnë përtej asaj që mund të shohim.
Përgatiti për gazettjeter.net, Dardan MITROVICA
