Ka një moment në takimet e fushatës së Edi Ramës, kur ai nuk e mban dot më rolin me të cilin del nga shtëpia çdo politikan; atë të shërbëtorit të popullit, të njeriut që ka ardhur për të dëgjuar hallet e qytetarëve dhe që herë pas here i hedh ndonjë romuz apo akuzë rivalëve politikë. Ky është momenti kur ndonjë qytetar i ankohet se ka paguar ryshfet, se ka qenë i detyruar të bëjë pagesa nën dorë për të marrë shërbimet që normalisht i takojnë falas dhe me shansin që i jepet për të pasur kryeministrin përballë, shpreson t’i përmirojë gjërat duke e vënë në dijeni për zyrtarët e korruptuar që sillen pandershmërisht dhe i kërkojnë qytetarëve t’i dorovisin me para.

Ndodh në atë moment që buzëqeshja e Ramës kthehet në skërmitje, premtimet për rivitalizimin ndalen dhe ekranet me projeksionet 3D, fiken. Qytetarit të gjorë që ka guxuar të hapë temën e korrupsionit, të thyejë këtë tabu të takimeve elektorale dhe të ngrejë zërin për t’u ankuar, i del përballë fytyra tjetër e kryeministrit, ajo e arrogancës, e intimidimit dhe gjuhës së shantazhit.

Skena u përsërit këtë të hënë në Shkozë, gjatë një takimi që synonte t’i siguronte banorët e zonës për garancitë dhe standartet e fabrikës së armëve që pritet të ndërtohet pranë shtëpive të tyre. Teatri i dëgjesës së halleve me popullin nisi më së miri, me fjalimet e ministrave të rinj që recituan fjalimet dhe i siguruan qytetarët se nuk ishte rasti për t’u panikosur, përkundrazi fabrika e re sjell edhe punësim, edhe investime. Pati edhe qytetarë që kërkuan ndërtimin e rrugëve, ndonjë kërkoi legalizime dhe një tjetër falenderoi qeverinë për punët e mëdha që kishte bërë në Shkozë. Por takimi mori rrjedhë tjetër, gati u prish pikërisht kur një prej qytetarëve u ngrit dhe pa iu dridhur qerpiku i përmendi Edi Ramës korrupsionin e inspektorëve të IMT dhe të policisë, që sapo tenton të ngresh ndonjë kotec bie fjala, paraqiten njëri pas tjetrit në radhë dhe nuk ikin pa u dorovitur mirë me të holla.

“Një moment që do të bësh një kotec pulash, po e zej, të vjen IMT, IKMT, policia bashkiake, policia e rendit. Edhe nuk vijnë në zbatim të ligjit, por vijnë thonë 5 mijë njëri, 5 mijë tjetri, 20 mijë euro. Shikoje vet këtë punë” u shpreh qytetari.

Kaq u desh dhe Rama e la rolin e shtetarit që ka ardhur aty për të dëgjuar dhe për t’u qarë hallet bashkëqytetarëve të tij. Njësoj si të ishte vetë ndonjë nga inspektorët e akuzuar, a thua se e kishin kapur në flagrancë, kryeministri u ndez dhe nisi t’i flasë me ton tjetër qytetarit, duke e fajësuar edhe atë me fjalët:

“Nuk mund të flasësh në hava” “Zotnia jote ka ndërtu pa leje ktu? Apo jo? Ëëë?” “Është edhe turp i madh që e thua kështu”, “Ti do ta denoncosh sepse nuk mund të ma bësh mua kështu e të qeshësh, më kupton?”, “Në bazë të ligjit shqiptar, ti je po aq fajtor sa dhe kushdo qoftë që ka bërë këtë gjë”

Video e ankesës së qytetarit për korrupsionin e inspektorëve dhe përgjigjen e Ramës e shihni më poshtë:

I bindur se qytetari do të kishte frikë të shkonte më tej me denoncimin përderisa e shpalli njësoj fajtor për korrupsion, Rama e ka ftuar të shkojë në polici, ose të heshtë, gjithnjë duke i kërkuar përgjegjësi për fjalët e thëna publikisht.

Nga mënyra se si reagoi, kuptohet se kryeministri nuk e sheh si viktimë qytetarin që ankohet për korrupsion.

Përkundrazi, në sytë e kryeministrit ky është fajtor, sepse guxoi ta bëjë denoncimin para kamerave, të mos heshtë për një të vërtetë që e njohin të gjithë, në një takim elektoral ku duhet respektuar rregulli i pashkruar i heshtjes dhe aktrimi sikur çdo gjë po shkon më së miri. Edhe kur mbaroi takimi, (VIDEO Më LART), shihet se si ministri i brendshëm, Ervin Hoxha i kërkon qytetarit të heshtë dhe i thotë se ka gabuar, duke i tërhequr vërejtjen për akuzën që bëri për korrupsion, edhe pse ky këmbëngul se kjo është një e vërtetë që e dintë të gjithë, sepse të gjithë kishin paguar para për legalizimet.

E vërteta për korrupsionin nuk janë disa inspektorë dhe policë, që rastisën “djem të këqinj” në një rrugicë në periferi të Tiranës. Ata janë pjesë e një mekanizmi më të gjerë, të projektuar që të vjelë ryshfet dhe më pas t’i kalojë paratë dorë më dorë, deri lart në administratën shtetërore. Kjo është dhe mënyra se si furnizohet dhe mbahet në këmbë makineria e madhe e fushatave elektorale.

Ndaj kushdo që ngre zërin për këtë padrejtësi, s’ka si të marrë zgjidhje, por kërcënime dhe intimidim nga lideri,  i cili vetë qëndron ulur, këmbëkryq në majë të sistemit. Nga ky pozicion, ai gati është gjithmonë ta dëgjojë popullin, por jo kur populli i thotë të vërtetën.