Tritoli shtetëror në objektet e pronarëve të mediave me linjë editoriale jo fort qeveritare, raporti djallëzor me ofrim ofiqesh për bosët mediatik që i bëjnë elozhe qeverisë dhe nënçmimi deri në sulm për mediat kritike, kryesisht portaleve serioze, e bëjnë kryeministrin Edi Rama “djall” për një pjesë dhe “shenjt” për të tjerë.
Plumbat në godinën e televizionit “Top Channel”, në orët e para të mëngjesit të së hënës, që i morën jetën edhe rojës 60-vjeçar Pal Kola, janë kambana që lëshon tingullin e “Ak 47”-ës” (kallshnikovit) dhe të “TNT-së” (tritolit). I pari, arma automatike, qitet nga të tjerë që deri tani nuk kanë emër, edhe pse armën në mënyrë jo qa figurative ia mbush pushteti me gjuhën e urrejtjes, ndërsa tritoli është tërësisht qeveritar që shpërthehet aty ku prishen raportet e tij me median.
Sot Ramës ia do puna që po nëpërmjet daljeve publike të hiqet si dashnor i medias, edhe pse njërën e përdor si punonjëse seksi me para, tjetrën si viktimë trafiku që e shfrytëzon duke e dhunuar dhe palën e tretë që se ka nxjerrë dot në rrugë për “prostituim mediatik” e godet fort për t’i mbytur çdo zë.
Raporti i kryeministrit Edi Rama me median është i ngjashëm me kafshimin e dorës që të ushqen. Një personazh i stisur nga media, polli pikërisht përbindëshin që sot kërkon të shtypë krijesën e tij. Daljet e para publike të Edi Ramës ishin në TVSH në vitin 1990, që e sollën figurën e tij në dy kronika si një “frymë të re” që vinte nga rinia intelektuale që i kundërvihej disi baballarëve të saj, komunistëve të vjetër që kishin mbetur ende me parimet e Stalinizmit. Më vonë, Rama e kuptoi qartë se për të bërë rolin e protagonistit i nevojitej që të linte penelin dhe rrëmbente penën, e cila iu ofrua aq lehtësisht nga shtypi i pakët i kohës, duke nisur me gazetën “Koha Jonë”. Rama “vlerësohej” për stilistikën, aq sa “tregimi” letraro-autobiografik me shkrimin “Ina, Ina hiqi brekët” është emblema e kulmit të krijimtarisë së kryeministrit tonë.
Më pas bota e mediave audiovizive që shpërthyen dendshëm në moçalin tonë politico-social u bënë streha e Ramës për të arritur qëllimet e qarta në kapjen e majës së pushtetit. Ajo që e polli duket se sot nuk ka më forcë të mbajë përbindëshin që këput çdo zinxhir. Faktet sot janë të rënda. Raportet e Transparence International për lirinë e mediave e rendisin vendin tonë të fundit në Ballkan dhe Europë. Liria e medias në Shqipëri pësoi rënie gjatë vitit 2020, kur ajo humbi dy vende dhe u rendit e 84-ta në Indeksin Botëror të Lirisë së Shtypit. Po ashtu edhe dy raportet e fundit janë po aq negative.
I ka quajtur “kazan” mediat, i ka dënuar gazetarët me “riedukim”, duke mos i lejuar të marrin pjesë për një kohë të gjatë mbi tre muaj në konferencat e tij të shtypit. Ka ngritur kultin e autocensurës në nivele të frikshme dhe tashmë po krijon oazin e zymtë duke mbajtur nën sqetull mediat e ashtëquajtuara të mëdha të cilat vihen në shërbim të pushtetit, kundrejt shpërblimeve të majme që vijnë po nga pushteti.
Edhe situatën më të fundit të sulmeve me armë e tritol ndaj medias, Rama mund ta kalojë lehtë në perceptimin e tij, duke bërë atë që di të bëjë më mirë; aktrimin si i prekur dhe kafshimin sapo “preja që beson” kthen shpinën. Ama Rama nuk ka çfarë t’i bëjë raporteve serioze ndërkombëtare që e rendisin Shqipërinë vit pas viti në një vend që nuk ka liri të medias dhe se kushdo e tillë që është në opozitë me qeverinë është e destinuar të sulmohet nga institucionet shtetërore.
Nuk mbesin pas edhe grupet kriminale që janë të lidhur indirekt me tenderat publikë, apo edhe garancinë që marrin për paprekshmëri në botëm e tyre të trafiqeve, duke u bërë vetë ata “egzekutuesit” e fjalës së lirë. Është disi vonë që freri të ndalë hovin e një mushke pushteti që shkelmon deri në vdekje dhe kafshon dorën e asaj nga e cila u poll si figurë publike dhe më pas politike e cila shtyp shtypin.
