Mjaftoi një dalje e pakontrolluar, për të parë se si e vërteta mund të bllokojë edhe njeriun që kontrollon gjithçka. Sapo u gjend përballë asaj që ka bërë, Edi Rama e humbi kontrollin vetëm 36 orë përpara zgjedhjeve, në Opinion.
Mjaftuan disa gazetarë të paanshëm politikisht, për ta hedhur poshtë gjithë propagandën elektorale të anëtarësimit në BE, për ta shndërruar pikturën mashtruese me “heroin e Shqipërisë europiane”, në një fotografi realiste me “Kryeministrin përgjegjës për korrupsionin”.
Ndoshta e kapi papritur ky fotografim i ftohtë, pasi kishte organizuar disa spektakle nëpër studiot televizive. Por ai moment tregoi se mund të ndodhë gjithçka. Mund të ndodhë që, pavarësisht pushtetit total dhe kontrollit absolut, një episod më i shkurtër se një orë të përmbysë gjithçka.
Ajo që ndodhi mbrëmë për një orë, mund të ndodhë të dielën përgjithmonë. Nëse shqiptarët do të vendosin më në fund ta shkarkojnë Kryeministrin që e ka personalizuar kaq keq vendin, nëse do të dalin masivisht për të treguar se janë ata zotët e vendit dhe nuk mund të rikthehet askush për t’ua ulur kokën, atëherë mund të ndodhë ajo që duket e pamundur.
Lexo më shumë
Është e vërtetë që ai ka Policinë në shërbim të zgjedhjeve, duke ndarë para, duke u hapur rrugën shkelësve të PS-së, ndërsa përndjek kundërshtarët. Është e vërtetë që ka edhe SPAK-un, që nuk pati turp as kësaj here të shërbente si vegël e Edi Ramës – që doli të hetonte një kontratë lobimi që nuk e kishte parë kurrë, që gjeti blerës votash edhe kësaj here tek opozita dhe sulmoi PSD-në në Shkodër vetëm pasi Edi Rama parashikoi të merrte dy mandate më shumë në atë qark. Është po SPAK-u që gropos dosjet që ulërijnë kundër drejtuesve të Policisë të përfshirë në bixhozin e paligjshëm, por nuk bën asgjë përpara zgjedhjeve.
Ai ka edhe biznesmenët që paguajnë; ka çdo institucion që shkel ligjin hapur, me asfalte elektorale dhe me falje gjobash dy ditë përpara zgjedhjeve. Sigurisht, për t’i pasur këto të sigurta, duhet të ketë edhe Kryetarin e Komisionit Qendror të Zgjedhjeve, edhe KQZ-në, edhe Kolegj Zgjedhor.
Është e vërtetë që i ka të gjitha, por kjo nuk është arsye për dorëzim. Nëse nuk del nga shtëpia me mendimin se rezultati dihet – në një shtet të kapur nga pushteti total i një njeriu – gjithçka do të jetë më e lehtë. Për të.
Ai që po imponohet me dhunë dhe para, do të dalë pas zgjedhjeve të thotë se njerëzit i besuan premtimit për Shqipërinë Europiane. Do të krenohet se si një mashtrim kaq të trashë e shiti për të blerë një mandat katërvjeçar.
Të gjithë e dinë që nuk ka asnjë komunikatë zyrtare nga BE, ku të përmendet integrimi i ndonjë vendi kandidat brenda vitit 2030. Të gjithë e dinë që BE nuk funksionon si qeveria e Edi Ramës – që shndërron në vendim qeverie çdo ëndërr, çdo teke apo çdo pazar të tij, edhe pa u mbledhur fare ministrat. Të gjithë e dinë seriozitetin dhe skrupulozitetin – deri në burokraci të padurueshme – me të cilin Brukseli trajton problemet dhe, veçanërisht, integrimin, për të cilin ka edhe skepticizëm të hapur. Të gjithë e dinë që Shqipëria, në katastrofën mjedisore, nuk i arrin dot në 2 vjet standardet europiane; në katastrofën e sigurisë ushqimore po ashtu; dhe në katastrofën e mungesës së drejtësisë me 150 mijë dosje të pashqyrtuara – gjithashtu.
Të gjithë e dinë që Rama po gënjen. Askush nuk do të votojë për gënjeshtrën e “Shqipërisë Europiane”, që është pa dyshim fyerja më e madhe e inteligjencës së votuesit, që kur zgjedhjet u bënë pluraliste. Të gjithë e dinë se si do të mundohet të fitojë Edi Rama. Dhe ndoshta do t’ia arrijë. Por nëse nuk e provojmë të dalim masivisht, nëse nuk e provojmë ta refuzojmë me zemërim, nëse nuk ia bëjmë të vështirë – atëherë nesër ai do të ketë të drejtë kur të flasë për “çyryk” dhe “autikë”, përderisa mashtrimi i “Shqipërisë Europiane” do të shërbejë si arsye për fitoren e 11 majit.
