Joseph Robinette Biden, i lindur në vitin 1942, mund të mburret me shumë rekorde. Është bërë senator në moshën 29 vjeçare (anëtari i shtatë më i ri në historinë e Dhomës së Lartë të SHBA-ve), ka qenë senator për 57 vjet rresht (1972-2009), ka qenë presidenti më i vjetër i zgjedhur në historinë e SHBA (78 vjeç) si edhe i zgjedhuri me numrin më të madh të votave, më shumë se 81 milionë. Por le të themi të vërtetën: askush nuk e ka konsideruar ndonjëherë lider, askush nuk e ka cilësuar ndonjëherë si një gjeni politik. Dhe si president nuk i zhgënjeu ata që e njihnin mirë dhe as nuk i befasoi ata që e njihnin pak.
Në realitet, në nivelet më të larta të politikës amerikane, Biden ishte një produkt i klaneve brenda Partisë Demokratike. Ishin ata që e deshën përkrah djaloshit Barack Obama më 2009, si kandidat për zëvendëspresidencën dhe zgjedhja kishte racionalitetin e saj: Biden nuk do ta kishte trajtuar kurrë detyrën si senator i Çikagos, por do t’i kishte sjellë një përvojë gjigante korridoreve parlamentare të Uashingtonit. Siç ndodhi, për shembull, më 2011, kur u ngarkua të ndërmjetësonte me Kongresin për nivelet e shpenzimeve federale, për të evituar shut down-in e qeverisë.
Për më tepër, në Shtëpinë e Bardhë, Biden njihej si i madhi dhe simpatiku gaffeur, njeriu i fjalës së gabuar në momentin e gabuar. Dhe edhe si njeriu i disa, le ti quajmë probleme të sikletshme: për shembull ai i djalit të tij Hunter, i cili u bë anëtar i këshillit administrativ të kompanisë ukrainase të gazit Burisma menjëherë pasi babai i tij ishte emëruar nga Obama për të marrë rolin e të dërguarit special të SHBA-ve për Ukrainën.
Për ta projektuar në Shtëpinë e Bardhë, katër vjet më parë, ishte dëshira e klaneve Obama dhe Clinton, dhe e figurave historike si Nancy Pelosi, në mënyrë që të garantonin kontrollin e partisë dhe politikës kombëtare nëpërmjet një personazhi të mirënjohur prej tyre, jo me ambicie të tepruar, në përgjithësi lehtësisht i kontrollueshëm. I vetmi faktor që ata nuk mund të kontrollonin nuk ishte mosha, për të cilën nuk u interesonte që kur e zgjodhën në moshën 78-vjeçare.
Tani, përballë perspektivës së një disfate për të cilën nuk duan të marrin përgjegjësi, Clintons, Obama & Co. e kanë braktisur brutalisht. A thua se e patën zbuluar dje se Biden është 81 vjeç dhe se vuan nga disa defaillances senile, të theksuara dukshëm nga sforcimet e rolit dhe nga ekspozimi mediatik. Sigurisht, pa e pyetur veten se përse propozimi politik dem, në fund të një presidence mediokre por jo shumë të keqe, ka kaq pak ndikim në Amerikën e thellë. Nderim pra për Bidenin, i cili kurrë nuk na është dukur kaq presidencial sa kur, si një zotëri i madh, vendosi të largohej.
