Ndonjëherë mund të bësh njëmijë e një zullume të tmerrshme e t’ia hedhësh paq dhe mjafton më banali prej tyre për të të nxjerrë zbuluar. Kjo po i ndodh Edi Ramës me 137 fluturimet e tij të famshme me charter, të cilat ia kanë çmontuar shtyllat kryesore të propagandës. I zënë në çarkun e charterave të tij, ai ka një javë që po belbëzon, shan e mallkon, i pafuqishëm të bindë me transparencë e fakte.

Rama ka ngecur në çarkun e një të vërtete, të dokumentuar nga vetë sistemi TIMS, për të cilën çfarëdo përgjigje që të jepte, në një vend normal kryeministri do të duhej të dorëhiqej. A janë paguar këto udhëtime me paratë e taksapaguesve shqiptarë? Nëse po, përveçse transparencës për qëllimin e çdo udhëtimi, kryeministri nuk mund të justifikojë një shpenzim të tillë në raport me vendin më të varfër në Europë. Politikisht dhe moralisht do të duhej të dorëhiqej. Nëse këto para nuk janë shpenzuar nga buxheti i shtetit, kush ka paguar për fluturaket e kryministrit? A ka depozituar ai një kontratë reklame si mascot i Air Albanias? Sa është kostoja e një fluturimi të tillë? A ka përdorur dhe chartera të tjerë përveç Ismailit, të ofruar nga biznesmenë të huaj apo vendas? A kemi të bëjmë me një konflikt interesi? Edhe në këtë rast, përgjigja me transparencë do ta çonte drejt dorëheqjes drejtuesin e një qeverie në një vend normal, ku të zgjedhurit mbajnë përgjegjësi përballë qytetarëve të tyre.

Pikërisht në të tilla vende, është normë e detyrueshme që funskionarët e lartë, përfshi kryeministra e presidentë, të bëjnë publik çdo udhëtim të tyre, qëllimin, kostot, datat, madje edhe personat që e shoqërojnë për të shmangur çdo abuzim për shkak të detyrës. Udhëtimet e Edi Ramës, mësohen vetëm nga ekranet e tv, madje shumë prej tyre nuk bëhen publikë fare, pa folur pastaj për personat privatë që e shoqërojnë.

Tani Edi Ramës i kërkohet një gjë fare e thjeshtë, që maksimumi mund t’i marrë 30 minuta kohë stafit të tij: të nxjerrë shpenzimet për çdo udhëtim charter, qëllimin dhe personat që e kanë shoqëruar. Natyrisht që kjo nuk ka për të ndodhur, sepse sido që të jenë mbuluar këto shpenzime, kryeministri do të detyrohej të dorëhiqej ose si abuzues i parave të taksapaguesve ose si përfitues i shërbimeve nga të tretët. Kjo është gracka që vetë Rama, për shkak të arrogancës dhe mungesës së nevojës për llogaridhënie, i ka ngritur vetes. Siguria se në këtë vend mund të bëjë ç’të dojë, si të dojë dhe me kë të dojë, ia ka fshirë nga “hardisku” i trurit se aktet e një kryeministri duhet të respektojnë ligjet e vendit që drejton dhe të jenë transparente për qytetarin që e voton. Por nuk i paskan fshirë nga hardisku i TIMS.

I kapur në çarkun e charterave, Rama nuk ka për ta bërë kurrë atë publikimin e thjeshtë për çdo ngritje të tij në ajër me avion special. Do dëgjojmë për rublaxhinj e spiunë, për baltë e kazan, për kanale e portale, për armiq e tradhëtarë, por këto nuk bindin dot as militantin më trutharë. Do harxhojë orë e ditë të tëra duke belbëzuar me cicërima, po ato 30 minuta transparencë nuk do t’i konsumojë asnjëherë. Çarku i charterave ia ka rrëzuar kollonat e propagandës, ato të kryeministrit që ditë e natë mendon për të varfërit, që stigmatizon e kërcënon me taksa e tarifa të pasurit me vila e pishina, që mendon për mollët e Korçës e domatet e Lushnjes, që sakrifikon për të menaxhuar buxhetin e një ekonomie të varfër ku s’mund të ketë rroga të larta për pedagogët, çmim të ulët të naftës apo asistencë më të madhe për familjet në mjerim. Propaganda e “babait” që mban mbi shpinë hallet e mëdha të gjithë familjes, i iku në ajër plot 137 herë.

Për t’i shpëtuar përgjegjësisë së transparencës, Rama nuk po përdor ndonjë marifet novator. Ashtu si në raste të tjera, si për shembull inceneratorët, avionët e drogës, fushat e hashashit, abuzimet me tenderat e koncensionet, përgjigja e tij ka qenë sulmi ndaj Frontit të së Keqes dhe jo llogaridhënia. Por këtë herë, gjërat nuk janë aq të komplikuara sa megaskandalet shumë milionëshe. Është vetëm një pyetje e shkurtër: sa dhe kush ka paguar për fluturaket speciale? Përgjigja është çarku, ku ka ngecur gjithë ai Edi Ramë.