Protesta e 20 shkurtit, me pjesmarrjen që demostroi, i provoi të gjithëve se në Shqipëri ka një masë të stërmadhe njerëzish që nuk besojnë se vendi drejtohet nga “një kryeministër i shkëlqyer”, apo nga “një udhëheqës i shquar”. Në këtë kuptim, më shumë sesa një manifestim për të celebruar bashkimin e opozitës, më tepër sesa një mbështetje për liderin e persekutuar Berisha (dukej nga pjesmarrja që qe me e madhe sesa ajo e 7 korrikut 2022), më përtej se një përpjekje për të dobësuar qeverisjen autokratike, ajo ishte një mesazh anti Blinken.

Ata njërëz që u derdhën në bulevard ishin të deleguarit e asaj tërësie opozitare, që nuk i besojnë fjalëve që sekretari amerikan i shtetit tha pak ditë më parë në Tiranë, që e përbuzin injorimin që Blinken i bëri të gjitha opozitave, që shprehin mos dakordësi me linjën që diplomacia amerikane ndjek prej vitesh, kundër çdo faktori anti Rama në këtë vend.

Duke zhvilluar menjëherë pas vizitës së Blinken protestën më të madhe që prej majit 2021, kur Sali Berisha u shpall non grata, ata pjesmarës dëshmuan se nuk e hanë më për djathë sapunin që u ofron administrata aktuale e Uashingtonit.

Pikërisht këtë provoi edhe pjesmarrja në këtë manifestim e mbi 20 deputetëve që iu bashkuan opozitës reale, të cilët pas më shumë se dy vitesh kalamendje mes kërcënimeve për “ngrënie bari” dhe të bërit politikë të bazuar tek vota, zgjodhën këtë të dytën.

Të ashtuquajturit pjestarë të grupit Bardhi, që kishin rrefuzuar të mblidhnin “një kongres kundër SHBA-së”, megjithëse ai iu kërkohej nga antarësia, që kishin miratuar përjashtimin e liderit historik, për ta mbajtur mirë me ambasadën, që injoronin militantët në emër të një të ardhmeje strategjike për ta, u kthyen të gjithë në vathë.

Sepse për ata, ashtu sikurse për çdo qytetar të këtij vendi me dy pare mend në kokë, Edi Rama nuk mund të jetë dot kurrësesi, ai që u portretizoi në mënyrë të paturpshme, kryediplomati amerikan.

Pra, ata që u derdhën në bulevard këtë 20 shkurt e bënë për të rrëzuar shtatoren e një diktatori të ri, që Antony Blinken u rek të legalizonte tek piramida mauzoleum.

Si për ta theksuar edhe më shumë këtë mesazh, askush nuk e përfilli shantazhin që bënë disa përfaqësues të vulës, tashmë të shitur tek qeveria, se këtë të martë do të zhvillohej një protestë kundër “aleatit tonë të madh strategjik”.

Natyrisht duke mbërritur në konkluzionin se kjo ishte një protestë kundër mesazheve të Blinken, jam i ndërgjegjshëm se zjarrfikëset trushplarës të propagandës do të prodhojnë tituj për protestën “anti amerikane” të saliistëve.

Por, është thjeshtë çështje e tyre nëse ngatërrojnë qëllimisht, një person të vetëm të një administrate kalimtare, me peshën e dhe vlerat e hiperfuqisë. Për ta vlen vetëm një pyetje: si e shpjegojnë që protesta më e madhe e opzitës pas kaq vitesh, “rastisi” vetëm pesë ditë pas vizitës së sekretarit të shtetit?

Unë vetë e kam përgjigjen: kjo e sotmja qe diçka më e madhe sesa një demostrim i minorancës berishiste. Ajo ishte reagimi i një shumice që nuk pranon të tërhiqet prej hunde duke ia shitur Ramën si një udhëheqës të shquar dhe kryeministër të shkëlqyer.