Tri rezoluta në harkun e 30 ditëve janë një triumvirat trimufi për Partinë Demokratike dhe tri krisma të thata në trekëmbëshin e qeverisë së Edi Ramës.
E thënë kështu duket si teprim, por në u duktë i tillë ka të bëjë vetëm me faktin se PD i kanë mungura prej kohe lajmet e mirë që vinin nga të dërguarit apo kancelaritë e Perëndimit.
Rrezolutat e miratura nga EPP-Partia Popullore Europiane, CDI-Partitë e qendrës Demokrate dhe IDU- Unioni Demokratik Ndërkombëtar, janë secila në vetvete dhe të tria bashkë, një rezolucion i lartë, jo vetëm mbi çështjet dhe betejat që ka ngritur opozita gjatë tre viteve të fundit, por edhe mbi krizat thelbësore të Shqipërisë.
Drejtimi i rezolutatve është në kah krejt të kundërt me retorikën zyrtare që Edi Rama mbron dhe përpunon, si brenda ashtu dhe jashtë Shqipërisë. Përnjëmend ato thonë çka trumbeton prej kohësh PD, por ato, as mund të vlerësohen, as mund të zhvlerësohen ngase i thotë Partia Demokratike.
Sigurisht, ato janë qëndrime politike të PD, por bëhen qëndrime edhe të këtyre tri organizatave të mëdha politike botërore, në rastin kur miratohen prej tyre. Ne mund vetëm ta imagjinojmë reagimin e Ramës ndaj këtyre prozhektorëve ndërkombëtarë mbi shtetin e ngritur prej tij dhe Rilindjes por, po ta bazojmë te reagimi i tij ndaj njërës prej rezolutave, të PPE, e gjejmë parehatinë e tij. Kryeministri i dërgoi një letër shefit të PPE, Weber (I dashur Manfred!) ku i kërkonte që PPE të mos vazhdojnë me projekt-rezolutën, pra të mos e miratojnë. Si ngahera, Rama nuk e shihte problemin te vetja dhe qeverisja e tij, por te parardigma e vjetëruar dhe foshnjërake ‘fajin e ka Saliu’. Se çfarë bëri zoti Weber në reagim ndaj lutje-kërcënimit të Ramës, ju e dini tashmë. Jo vetëm EPP e kaluan Rezolutën, por partitë e djathta dhe të qendrës miratuan unanimisht edhe dy të tjera, edhe më të ashpra. Të dyja këto kërkonin atë që opozita prej kohësh sheh si zgjidhje të krizës politiko-shoqërore-elektorale, një qeveri ndërmjetëse.
Rezolutat kanë në thelb alarmin e rrëshqitjes së shtetit të drejtuar nga Rama, njëfarë anti-shteti të ndërtuar mbi katër kolona fundosëse të cilat janë lidhjet e krimit me qeverinë/poltikën/policinë; zgjedhjet fasadë; gjyqësori/institucionet e kapura, si dhe përndjekja politike e opozitës.
Kjo është pamja me rezolucion të lartë e gjendjes në Shqipëri, ky është thelbi i tekstit të tri rezolutave ndërkombëtare të partive të qendrës dhe të së djathtës, që qeverisin gjysmën e botës, nga Italia në Shtetet e Bashkuara të Amerikës.
Tani qeverisë i mbetet të pozicionohet përballë këtyre rezoltuave, jo si Rilindje klanesh e tarafesh, por si Parti Socialiste e Shqipërisë. Kursi i përhershëm i Ramës e ka se kush kritikon atë dhe qeverinë ka sharë flamurin dhe Shqipërinë. Kjo nuk prodhon zgjidhje, por më shumë struc, që fsheh kokën dhe lë jashtë prapanicën.
Një kryeministër dhe qeveri që kaq shpesh i nisnin fjalitë me “jam krenar” për këtë e atë (fjala kre-krye është rrënja e krenarisë), nuk bën ta mbyllin me ‘përfunduam si b***arë”.
