Vangjush Dako është, në një kuptim, si Fredi Beleri. Të dy janë arrestuar me akuza të cilat mund të merren automatikisht të vërteta, pra mund t’i bihet shkurt parimit të ‘pafajësisë deri në provimin e fajit’. Pse? Sepse është e vështirë t’i mbushësh mendjen një shqiptari, të zhveshur nga partizani politik brenda vetes, se kryebashkiakët nuk japin leje në shkelje të ligjit, apo se kandidatët për deputetë apo kryetarë bashkie, do t’i thonin jo mundësisë për të shtuar një grusht votash duke përdorur për këtë çdo truk, përfshirë edhe kundravajtjen ligjore.
Një tjetër gjë që i bashkon të dy rastet është ilustrimi i funksionimit të drejtësisë shqiptare dhe ndikimi mbi të i kryeministrit Rama.
Ishte Rama që “e prodhoi” arrestimin e Belerit. Edhe pse nuk e ka dhënë ai urdhrin, e ka nënkuptuar dhe sinjalizuar atë. Gjuha e vrazhdë e kryeministrit, kërcënuese deri te ‘do të merrem personalisht’, për dy bashkëpunetorë të hamendësuar të Belerit, prodhoi, 2-3 orë pas deklaratave të tij në një emision televiziv, arrestimin e kandidatit të opozitës për bashkinë Himarë.
Ishte po Rama që “prodhoi” arrestimin e Dakos, edhe këtë herë me veprime apo mosveprime. Kryeministri nuk e ka urdhëruar, por e “ka zbutur” arrestimin e mikut të tij ish-kryebashkiak, duke “prodhuar” për të akuzën më të lehtë, shpërdorim të detyrës. Korrupsioni dhe krimi elektoral kanë qenë prej vitesh në gojën e opozitës dhe artikulimit në media apo në qarqe informale dhe formale. Në këtë kuptim, për Dakon është mirë që ka miq në vende të larta. Sidomos po të kujtosh se, çfarë rastësie fatlume, të dy akzuat kundër tij janë rreth 10 vjeçare, çka do të thotë se mund të klasifikohen si ‘të parashkruara’.
Lexo më shumë
Nëse ndokujt i duket teza se Rama i mbron/lëshon të vetët si bajate, një shpjegim logjik i ‘rastit Dako’ mund të bëjë punë. Ish-kryebashkiaku i Durrësit, arrestuar me akuzat më të buta në repertorin prokurorial, është një rast i mirë për të vrarë ngjarjen tjetër të madhe: lirimin e ish-ministrit Tahiri, i cili ka kryer më pak se gjysmën e një dënimi të shkurtuar. Edhe ai, çfarë rastësie!, për shpërdorim detyre.
Në një rrafsh tjetër, Ramës i duhet të kënaqë amerikanët -duke u dhënë Dakon për Tahirin-, të cilët reaguan menjëherë dhe fort pas lirimit të ish-ministrit. Sidoqë të jetë, Rama po e përdor me sukses drejtësinë për qëllimet e tij politike, dhe iluzioni i amerikanëve se te ai mund të gjenin një partner të denjë për ta çliruar barazpeshën e pushteteve dhe goditur korrupsionin, duhet të jetë varrosur përfundimisht.
Ajo çka Rama po bën, jo pas sukses, dhe jo pa ndihmën e një naiviteti amerikan, është përdorimi i vartësve të tij si valvula shkarkimi. Me këtë ai kënaq amerikanët (përkohësisht), krijon iluzionin se drejtësia po funksionon dhe, gjithashtu rrit profilin politik të vetes duke përçuar në popull idenë se, nën pushtetin e tij të këqijtë goditen dhe, kur ata bëjnë zullume është pa dijeninë e ‘Komandantit’. Madje atë e shqetësojnë aq shumë këto gjëra sa ja kanë bërë rrathët poshtë syve si kratere hënore.
Rama po ia del në këtë pikë dhe duhet thënë se, pikërisht këtu vërtetohet kontrolli i tij mbi drejtësinë. Ai po e përdor bijën e reformës më të shtrenjtë dhe më zulmëmadhe në Shqipëri si një instrument të trefishtë kundër opozitës, kundër sponsorëve (amerikanëve dhe europianëve), dhe kundër popullit. Kjo do të ishte e pamundur pa bashkërendim nga brenda, dhe ky bashkëpunim nuk vjen si pasojë e korrupsionit, qoftë atij monetar apo shpirtëror, por të një projekti. Rama dhe krerët e drejtësisë së re e akordojnë bashkëpunimin, edhe pa folur, sepse ata janë aksionerë në të njëjtin projekt.
Sa për amerikanët, me keqardhje e them, ata i gëzohen ndonjë ‘shpërdorimi detyre’, ashtu si ‘sherifët” në Çikago iu gëzuan dënimit për evazion fiskal të Al Kapones. Ata e dinë se korrupsioni në Shqipëri nuk është punë shpërdorimi detyre, por shumë më shumë se kaq. Por, janë kapluar nga pafuqia e të fuqishmit. Atij që nuk bërtet dot për gjërat që nuk shkojnë, sepse ka marrë pjesë vetë në prodhimin e tyre.
