Pas 30 vjetësh, më 23 maj 2002 Franco Baresi largohet nga Milani duke u dakorduar me Fulhamin: punoi si drejtor teknik për Al Fayed, një punë që zgjati vetëm 81 ditë

Emri i Franco Baresi është i lidhur fort me historinë e Milanit. Të gjithë tifozët, kuqezinj apo jo, madje edhe fare të rinjtë që nuk e kanë parë të luajë, sigurisht e dinë rëndësinë e tij në ekipin që ka fituar gjithçka në Evropë dhe në botë. Ekip i të cilit sot është zëvendëspresident nderi.

Sidoqoftë, pakkush ndoshta e di mend që ‘Kaiser Franz’, pasi i vari këpucët e tij klasike në gozhdë, në një moment të jetës së tij ka dashur të kishte edhe një eksperiencë menaxheriale, duke pranuar propozimin e Fulham dhe duke u transefuar në Premier League. Kjo aventurë e re, e ndërmarrë nga ish-mbrojtësi me shumë entuziazëm, do të përfundojë pas vetëm 81 ditësh për shkak të mosmarrëveshjeve të ashpra me trajnerin Jean Tigana.

Baresi e pati lënë futbollin e luajtur më 1 qershor 1997 në moshën 37 vjeçe. Ndeshja e tij e fundit ishte humbja në shtëpi e rossonerëve kundër Cagliarit të Mazzones për 0-1. Dhe ndodhi që pikërisht në lamtumirën e tij, Milani e hoqi nga përdorimi fanellën me numër 6, të cilën ai e pati veshur përgjatë një karriere 20-vjeçare. Më 28 tetor të të njëjtit vit ndeshja e lamtumirës u luajt edhe ndeshja e lamtumirës në San Siro, të Meazzas.

Lënë mënjanë rolin e futbollistit dhe liderit në fushë, ku me Milanin pati fituar 6 Skudeto, 3 Kupa Kampionësh, 2 Kupa Ndërkontinentale, 3 Super Kupa Evropiane dhe 4 Super Kupa Italiane, Franco ulet në tavolinë si drejtues. Mirëpo eksperienca në këtë fushë nuk e entuziazmon, do të preferonte të kishte një rol më në rresht të parë në procesin vendimmarrës. Kështu pranon propozimin e Fulham të pronarit super të pasur egjiptian Mohamed Al Fayed, i cili brenda katër vjetëve e ka sjellë skuadrën e tij nga Divizioni i Tretë sërish në Premier League, ku nuk luante që 1968 e largët.

“Si drejtues i dhashë Milanit atë që munda, – do t’i deklaronte ai “La Gazzetta dello Sport”- në respekt të roleve që më ishin caktuar. Sektori im rinor fitoi dy turne Viareggio, të cilat janë Botërore rinore dhe humbëm një Scudetto me Primaverën në finale. Me pak fjalë, të rinjtë e Milanit ishte në të njëjtin nivel me Skuadrën e Parë”.

Negociator me legjendën e rossonerëve është Moody Al Fayed, nipi i Mohamed. Kështu, ish-mbrojtësi, më 23 maj 2002 lë postin e zëvendëspresidentit dhe Milanin pas pothuajse 30 vjetësh qëndrimi në klub dhe më 1 qershor 2002 firmos një kontratë një vjeçare dhe nis zyrtarisht të punojë në aventurën e tij të re të përtejoqeanit. I ofrohet një rol i ri dhe inovativ në organigramën e klubit, ai i ‘Director of Football’, që do të thotë ‘Drejtor i Futbollit’, një lloj Drejtori Teknik me detyra që variojnë nga vëzhgimi i futbollistëve, te këshillat për blerjet e ardhshme, por edhe të mësimdhënies dhe zhvillimit të ekipit të femrave.

“Presidenti Al Fayed – zbulon – më huazoi një nga apartamentet e tij. Me pamje nga Hyde Park. Një margaritar. Stadiumi i stërvitjes nuk është larg”. 

Arsyet për të bërë mirë janë shumë të larta, dhe Barezi nuk i fsheh.

“Pas gati tridhjetë vjetësh po ia nis nga e para. Gjendja ime shpirtërore? Jam pak i shqetësuar dhe shumë kurioz. Në valixhe kam më shumë libra anglishteje sesa rroba. Duhet ta mësoj gjuhën shpejt. Por është një betejë. Prej gjashtë muajsh kam marrë rolin e studentit, kam një mësues që më shoqëron hap pas hapi, por përmirësimet janë të ngadalta. Ishte më lehtë të fitoja një Scudetto ose një Kupë Kampionesh”, do të deklaronte për ‘La Gazzetta dello Sport’.

Pa folur për ambjentimin me vendin e ri, Baresit shpejt iu desh t’i bënte llogaritë me ndërhyrjen në vendimet e trajnerit Jean Tigana, si dhe me shtypin britanik, jo shumë të butë ndaj tij dhe gjithmonë gati për të nxjerrë në pah kontrastet që krijohen brenda klubit londine. Sidoqoftë, ish-mbrojtësi zhytet në rolin e tij të ri dhe i vë vetes një qëllim: të eksportojë modelin Milan te Fulhami.

“Fulham është një klub i vogël, por i shëndetshëm. Mund t’i krahasoj me Atalantn. I shpjegova presidentit që, për të marrë rezultate, nevojitet planifikim. Në gjithçka. Nga miqësoret, te udhëtimet, nga sektori i të rinjve në një projekt taktik. Më pëkqente të sillja te Fulhami stilin Milan. Një stil që është sinonim i suksesit. Edhe Berlusconi më tha që do të vinte të na shihte. Licencë trajneri? Për mua mund të jetë diçka më shumë”.

Skuadra londineze ka tashmë elemente të vlefshme brenda saj: në skuadër bëjnë pjesë, ndër të tjerët, portieri Van der Saar, mbrojtësi irlandez Finnan, skocezi John Collins, francezi i talentuar Malbranque dhe sulmuesit Louis Saha dhe Luis Boa Morte. Baresi, që donte me vete Filippo Gallin si konsulent personal, mendon se skuadra mund të përforcohet me shartime me kosto të ulët të disa lojtarëve me përvojë, mundësisht futbollistë italianë dhe disa perspektivave të reja.

Kështu, në fund të korrikut i bën një ofertë mikut të tij të madh Alessandro Costacurta, aso kohe pa kontratë, punon për marrjen e lojtarit tjetër të lirë Antonio Beniglione dhe për blerjet e Antonino Asta nga Torino dhe Angelo Di Livio nga Fiorentina, si dhe disa të rinj me perspektivë.

“Ndërkohë, kemi vënë nën kontratët Beneventon. – do të rrëfejë besimplotë për ‘La Gazzetta dello Sport’ – Eksperienca e tij mund të jetë e dobishme. Pastaj, do të doja të sillja në Londër disa të rinj. Talente si Maccarone, por që, i cili do do të shkojë në Middlesbrough”.

Por, pas asaj të Costacurtës, i cili në fund nënshkroi një marrëveshje të re me Milanin, edhe ardhja e mbrojtësit klas ’68, i cili në gusht do të kishte mbushur 34 vjeç, dështon në momentin e fundit .

“Pasi lojtari iu nënshtrua ekzaminimeve mjekësore, – bën të ditur një zëdhënës i Fulham – vendosëm të mos e teserojmë”.

Në të vërtetë, ardhjen e nënkampionit të Botës USA 1994, e kishte bllokuar trejneri Jean Tigana i cili menjëherë e ndaloi operacionin sapo u kthye nga pushimet verore.

“Asnjë lojtar nuk do të nerret pa miratimin e Tigana. – deklaronte një zëdhënës i francezit – I takon atij të zgjedhë skuadrën dhe lojtarët që do të angazhohen. Roli i Franco Baresi përfshin vetëm vëzhgimin dhe zgjedhjen e lojtarëve për t’ia propozuar Al Fayed”.

Është në këtë moment që Baresi me siguri e kupton se qëndrimi i tij në Angli nuk do të kishte qenë i lehtë. Ish kapiteni i Milanit arrin të sjellë në mënyrë të pavarur te Fulham vetëm qendërsulmuesin argjentinas Facundo Sava, i blerë për 2 milion stërlina (pak më pak se 2.5 milion euro).

Për pjesën tjetër, propozimet e tij hidhen poshtë nga Tigana, por legjenda e rossonerëve nuk tërhiqet, përgënjeshtron problemet brenda klubit dhe përpiqet të gjejë objektiva të rinj të merkatos që bëjnë për Fulhamin. Ndërkohë, londinezët marrin pjesë në Kupën Intertoto me objektiv kualifikimin për në Kupën UEFA .

“Te Fulham komandon Al Fayed. – siguron ‘Kaiser Franz’ në fillim të gushtit – Është ai që më ofroi mundësinë për të pasur një eksperiencë të nivelit të lartë në Angli. Kush e bën skuadrën? Gazetat angleze kanë një mënyrë të çuditshme për t’i treguar gjërat, por nuk ka konflikte. Unë jam këshilltari i presidentit, bashkëpunoj me Tigana, i cili mbetet në të gjitha efektet përgjegjësi teknik i drejtimit të ekipit. Është ai që vendos kë të blejë e kë të shesë dhe si ta nxjerrë në fushë Fulhamin”.

Sidoqoftë, Baresi arrin të marrë hua Pierre Wome nga Bolonja, mbrojtësin Djetou, hua nga Parma dhe japonezin Inamoto, edhe atë përkohësisht nga Gamba Osaka.

“Unë po mësoj të lëviz në realitetin e futbollit anglez, ditë pas dite. – shpjegon – Por në bazë të përvojës sime marr pjesë konkretisht në menaxhimin e klubit, në dialog të vazhdueshëm me presidentin, Tigana dhe lojtarët. Mund të propozoj lojtarë, pastaj e vlerësojmë së bashku si të veprojmë. Fulham, vitet e fundit, ka shpenzuar shumë për të arritur në Premier League dhe të qëndrojë aty. Tani do që të shpenzojë pak, dhe nuk është e lehtë të gjesh elementë të nivelit të lartë me kosto të ulët”.

“Inamoto, Djetou dhe Wome janë goditje të mira, – beson ai – të marra duke ndjekur politikën e huazimeve dhe lojtarëve të lirë”.

Fulham në të vërtetë i kërkon Baresi të zgjedhë mes fiqve të tharë dhe edhe për një drejtues me përvojë si ai nuk është e lehtë. Pastaj, edhe mungesa e një buxheti të përshtatshëm, vetëm sa shton mosmarrëveshjet me Tigana. Sidoqoftë, skuadra e nis mirë, duke arritur të fitojë finalen e Intertoto kundër Bolognës së Guidolinit.

“Bologna na ofron një test shumë të rëndësishme. – thotë Baresi, para ndeshjes në transfertë – UEFA është një objektiv i madh për Fulham, por përparësia është një vit i mirë në Premier League. Pas vendit të 13 të sezonin e kaluar, Bologna do të mundësojë të verifikojmë gjendjen e Fulhamit për kampionatin që nis më 17 gusht”.

Në përballjen e dyfishtë me bolonjezët që zhvillohet në gusht, është pikërisht japonezi Inamoto protagonisti i madh. Në Dall’Ara ai shënoi njërin nga 2 golat (tjetri u shënua nga francezi Legwinski) që i mundësoi londinezëve të barazojnë 2-2, në kthimin në Loftus Road (shtëpia e Fulham atë sezon, duke pasur parasysh problemet e qirasë të lidhura me impiantin Craven Cottage) shënon madje edhe një hat-trick, i cili i dha klubit të Al Fayed trofeun Intertoto dhe mbi të gjitha kualifikimin për Kupën UEFA 2002/03.

Pavarësisht rezultateve pozitive të fillim sezonit, Tigana, i bezdisur nga popullariteti dhe pesha e Baresit në klub, bën presion me dorëheqje për t’ia lënë vendin ​​në stol ish-kapitenit të Milanit dhe, në sajë të mbështetjes së drejtuesve të vjetër dhe zyrtarëve të tjerë të Fulham, arrin të përfitojë zvogëlimin e rolit të Baresi në klub në një ‘këshilltar të thjeshtë të Al Fayed’ dhe kontratën e tij nga një vit në vetëm 6 muaj provë .

Shumë për Kaiser Franzin, i cili, ndryshe nga francezi, ishte përpjekur të mos zbulohej asgjë nga tensionet e brendshme në klub. Baresi nuk gjeti miq në klubin londinez dhe pas një ‘komploti’ të vërtetë kundër tij, më 20 gusht 2002, vetëm 81 ditë pas ardhjes, ndërpret në mënyrë përfundimtare konsensuale  bashkëpunimin me Fulham.

“Vendosa që do të ishte në interesin tim profesional, dhe edhe një rezultat i arsyeshëm për Fulham, që t’i jap fund lidhjes sonë të shkurtër,” shpjegon legjenda rossonere.

“E kam dëshiruar Baresin sepse me imazhin e tij ndërkombëtar mund të kontaktonte çdo klub dhe të hapte për Fulham çdo perspektivë merkatoje. – replikon pas ndarjes Mohamed Al Fayed – Më pëlqejnë eksperimentet në biznes, por jo të gjitha eksperimentet ja arrijnë”.

Pa Baresin në radhët e klubit, Fulham do të bjerë nga Premier League, duke mbyllur sezonin me një vend zhgënjyes të 14-të, ndërsa pas suksesit në Intertoto, aventura e londinezëve në Kupën UEFA do të përfundojë në raundin e tretë kundër Hertha Berlinit. Ndërsa legjenda rossonere do të kthehet te Milani për të mbuluar rolin e trajnerit të Primaverës, që kishte mbetur i lirë pas kalimit të Mauro Tassotti si zëvendës i Ancelottit, duke e lënë përfundimisht pas krahëve interludin e shkurtër dhe të pafat anglez.

Artikulli është i përkthyer nga bashkëpunëtorë të jashtëm, për informacione dhe bashkëpunime kontaktoni me redaksinë