Në një fjalim të gjatë, nën gërshëtimin e përroit psiqik dhe delirit të madhëshëtisë, kryeministri Edi Rama u tregoi të tijëve në Asamblenë Kombëtare të PS-së se është ai, pastaj është sërish ai dhe pas tij mund të vijnë vetëm ata që dëshiron po ai. Në vitin e dhjetë qeverisës, Rama i dha edhe publikut dy mesazhe të forta. Së pari ua bëri të qartë se ka ende ambicie të pashtershme për të mbajtur pushtet dhe e dyta, që është edhe me më shumë rrezik, ishte se qartësisht e shprehu se forma për të mbajtur pushtetin është korrupsioni që po e kthen në normalitet dhe vrasja e demokracisë.
Ai nuk mbajti përgjegjësi për asgjë në fjalën e tij. Asnjë ndjesë, asnjë mësazh se do ndryshonte diçka në qeverisje dhe mbi të gjitha u tregoi drejtuesve të PS-së, deputetëve dhe ministrave se për të bojatosur imazhin personal, disa “dele” të majmura ministra që qëlluan të gjitha gra, i shkarkon, i fyen, i degdis diku pa adresë të saktë, por sërish nuk duhet të bëjnë zë, sepse i duhet të jenë mirënjohes që nuk po i kap vetë prej veshi për t’i çuar vetë në SPAK.
Të katër ministret e shkarkuara ulën kryet dhe bënë hesapet se si do jetë e nesërmja, duke ia ditur mirë vlerat vetes që në fund të fundit ishin ca anonime që ai i bëri të mëdha dhe në fund është po ai që ka të drejtë të bëjë çtë dojë me ta. Dhe kush guxon ta kundërshtojë, apo të mendojë pa vepruar fare kundërshtimin është një derë purgatori që hyn me këmbët e tua dhe mund të mbesësh gjatë pas hekurave.
Në mbledhjen e Asamblesë së PS-së Rama nuk largoi nga vatha e tij delet e majmura, por theri demokracinë dhe këtë e bëri publikisht, si një kryebari që vendos se kurbani nuk do jenë ca poste ministrore të humbura, por mesazhi se koncepti i demokracisë së brendshme ka vdekur. Kush kundërshtoi me zë apo edhe pa zë fare aty në asamble. Kush reagoi ndonjë për mediat dhe të mos binte dakord me kryeministrin Rama? Askush. Sepse të gjithë ishin dëshmitarë sesi me një shpatë të madhe theri demokracinë dhe e rropi pa i dalë ende xhani…
Ndonjë ëndrrimtar që në ajër që mund të ketë menduar kundërshtinë, Rama i tregoi se pasi i preu fytin demokracisë së brendshme në parti, por edhe jashtë saj, gjakun e kurbanit e hodhi në muret e drejtësisë së re, për ta bërë atë më të fortë dhe një mjet po në duart e tij. Me këtë rast Rama e qartësoi se gjoja në emër të ndarjes së pushteteve dhe funksionimit të një shteti demokratik balancuesi kryesor është drejtësia e re.
Po kush është SPAK-u? Në fakt është institucioni në letra i pavarur për Ramën nuk është gjë tjetër përveçse një “Spaç modern”, ku vetë ai dërgon “armiqtë e klasave”, apo miqtë e tij që i kap lapsi për tu bërë armiq, pasi ndryshe nuk mund të ekzistojë vetë ai. Madje ia ka bërë të qartë edhe SPAK-ut dhe është ai që e ka krijuar dhe ata ekzistojnë sepse ashtu e vendosi po vetë ai.
